Proloog

Twas the year of Nineteeneightyeight. Zo beginnen de meeste sprookjes, dus ook deze. Alleen deze wordt keiharde waarheid. En dus beginnen we bij het begin, 1988 dus.

Door een fijn klusje bij onze Oosterburen en op één van de benedenwindse eilanden zat er mooi wat geld in de knip, met name US Dollars (mashà danki Aruba  🙂  ) en in plaats van het weer in het huis te steken, wat de laatste jaren ons doel was, besloten het maar eens uit te geven aan een fijne vakantie. En dan een goeie, dus geen weekje op en neer naar een Grieks eiland zoals het jaar ervoor (ook erg leuk, daar niet van) maar een rondreis door het “beloofde” land, de Verenigde Staten van Amerika. Een land waarvan we allebei al fan van waren, van de muziek, van de automobielen, van de “alles kan” mentaliteit, en vooral van de televisieprogramma’s. Internet was nog ver weg, maar de TV en diverse bladen gaven ons het gevoel van; “daar moeten we een keer heen”.

Tegenwoordig is dat met 3 muisklikken geregeld, maar in die tijd nog een hele onderneming. Forums om je een beetje in te lezen waren er nog niet, en mensen vragen naar ervaringen was ook een vrij kansloze missie, want zo veel mensen maakten de grote oversteek toen niet. Maar samen met ons toenmalige “favoriete” reisburo V&D (al lang voor het faillissement verdwenen) waar medewerkster Marjoke ons het jaar ervoor (en vele jaren erna) ook zo goed geholpen had. En ook deze keer kwam er een mooie reis uit de koker. Via New York, JFK naar Orlando, waar we 5 dagen zouden blijven, en het de eerste avond (na een reisje van meer dan 24 uur) al misging wegens een overboekt hotel, en we de rest van de week een ander, zelf moeten uitzoeken en betalen, hotel hadden. Gelukkig zijn er (ook toen al) genoeg! Toen via St.Louis naar Los Angeles en aansluitend Honolulu voor de volgende 10 dagen op Waikiki Beach. Telefonisch al vooruit gecheckt, en hier en het volgend hotel kende ons gelukkig wel. De laatste 4 dagen waren voor Los Angeles, Sunset Blvd, en we kregen wegens motorstoring van TWA nog een nachtje Hilton New York op de koop toe. Schitterende Vakantie!!

En we waren gelijk (nog meer) verslaafd aan dat land en wisten dat ook op onze beste vrienden over te brengen, dus 2 jaar later gingen met z’n vieren die kant op. Nu wat langer Florida, en met huurauto (durfden we de eerste keer niet echt, wat onzin bleek), zodat we 3 weken Florida konden doorkruisen. Uiteraard veel Orlando (alle parken), maar ook een paar dagen Miami en een paar op Key West, toen nog wel leuk. En voor het benodigde zon, zee, zand en strand nog een weekje Bahama’s. Ook deze keer weer een uiterst geslaagde vakantie in The US of A.

Weer een paar jaar later zat er voor de tweede keer een rondreis aan te komen, via Minneapolis vliegend naar Rapid City voor een dag of 4 kamperen bij Sturgis Bike Rally en daarna doorvliegen naar Orlando voor nog ruim 2½ week Florida. En omdat de beer toen pas echt los was, en Sturgis goed beviel, was de volgende reis een echte rondreis. Aanvliegen op Denver, 2 dagen later een 30ft camper ophalen en via een grote omweg, Grand Canyon, Las Vegas, San Francisco, Reno en Yellowstone naar Hill City, vlak bij Sturgis. En dik 3 weken en 7000+ KM later weer afzakken naar Denver.

Na al dat motorgeweld moest er natuurlijk ook naar de grootste Bike Week afgereisd worden en dat gebeurde het jaar erop. Weer naar Florida, maar dan in Maart voor Daytona Bike Week. Dat is sindsdien onze vaste vakantie geworden, al dan niet in gezelschap. Na een paar jaar begon het toch weer te kriebelen bij ons vaste clubje van 4 Sturgisgangers en besloten we allebei te doen. Florida in Maart, en Sturgis in Augustus. Deze keer niet met een camper (toch minder handig als eerst gedacht), maar met auto + hotels. Gewoon rijden tot je zin hebt en dan een hotel zoeken, behalve in Rapid City dan, dat moet je minstens een jaar van tevoren vastleggen. Op die manier doorkruisten we Illinois (starten in Chicago) Iowa, South Dakota, Minnesota en Wisconsin. En toen ontstond ook het plan om maar eens zo’n statensticker aan te schaffen, die je op veel campers ook zag, want we hadden er inmiddels verscheidene bezocht. En dat is redelijk uit de hand gelopen.

De keer erop, tussen de Floridabezoeken door, waren Chicago en Milwaukee (weer) aan de beurt, voornamelijk voor het 100-jarig bestaan van Harley Davidson, maar we konden het niet laten om ook even een dagje Indiana erbij in te plakken. Twee jaar later maken we een reuzesprong met ons tweeën. Startpunt is wederom Denver, met als doel (weer) Rapid City, maar nu de volgende dag rechtstreeks. Na de Bike Rally begint de rondreis pas echt en crossen we via Wyoming, Montana en Idaho naar Seattle, waar we een paar dagen doorbrengen en dan langs de kust, via US1, schitterende weg, afzakken naar LA, om via Las Vegas weer terug te keren naar Denver. Weer twee jaar later is een Darttoernooi goed voor een bezoek aan Las Vegas, maar pakken we nog wel een nachtje Arizona, in Grand Canyon Village. Het gaat nu daadwerkelijk opschieten naar de vijftig.

De volgende tocht is een zuidelijk gebeuren. Omdat we meestal wel een soort van Bike Week in het programma willen hebben besluiten we in Houston Texas te starten om zo via de voormalige Confederates uiteindelijk aan te landen in Myrtle Beach SC. Daar bivakkeren we een week in een chalet, doen we MB Bike Week, maken we de opening van Hard Rock (pret)Park mee, die een jaar later al weer ter ziele is, en reizen dan via North Carolina en Tennessee door naar Washington DC. Dan volgt weer een Sturgis Bike Rally reis, die we deze keer, in gezelschap, starten in Albuquerque New Mexico, want die ontbrak nog in de zuidelijke lijst 🙂 , en zorgt voor een leuk bezoek aan Winslow AZ (Eagles-Take it easy) op weg naar, alweer, de Grand Canyon. En dan via Las Vegas, daar istie weer, Utah en Wyoming naar, ook alweer, Hill City SD. Retour via Nebraska naar Denver Airport.

Twee jaar later zoeken we een geheel andere, maar wel erg mooie, hoek op, New England. Startend in Chicago, en via Indiana, Michigan, Kentucky, West Virginia, Ohio, Pennsylvania, New York State en een stukje Canada komen we in New England waar we een kleine week doorbrengen in Laconia NH, van waar uit we nog wat staten om de hoek bezoeken. Dan reizen we door naar o.a. Orange County Choppers en Woodstock (hoogtepuntje) om dan af te zakken naar Delaware waar we met de veerboot de oversteek maken naar New Jersey. We zijn nu statenwijs 40-plussers, en de volgende op ons lijstje zijn de Heartland staten. Aanvliegen op St.Louis, stukje Route66 (die we nu zo’n beetje voor 90 % bereden hebben) om ons vervolgens goed te vermaken in Kansas, Oklahoma, Arkansas en vooral Tennessee, met name in Memphis. De laatst paar dagen zijn weer voor St.Louis.

Tja, en zo blijven er nog maar twee staten over om de 50 compleet te maken, Alaska en North Dakota. Niet direct op onze voorkeurlijst, maar als je een doel hebt moet je dat nu eenmaal nastreven. North Dakota is zo’n beetje het Noordoost Groningen van de USA, daar wil niemand naar toe. Ooit hadden we het plan opgevat om tijdens een Floridareis een weekendretourtje Fargo ND te doen en een uniek concert van Kid Rock samen met Bob Sieger te bezoeken, maar toen we de vlucht wilden boeken bleken de ticketprijzen verdrievoudigt met een paar weken eerder, toen we het idee kregen. Te laat, dus. Nu is Fargo wel the place to be voor ons, want het is naamgever en locatie van één van de favoriete films van Marion. Als je die ziet weet je ook gelijk waarom niemand naar deze staat toe wil  🙂  En ook Alaska is nou niet echt een toeristentrekker, zeker niet van het soort waartoe wij behoren, couchpotato’s, verslaafd aan TV, internet, warmte, winkelen en lui zijn.

Maar we hebben er toch een, voor ons, aantrekkelijk reisplan van gemaakt. Onze vrienden van United brengen ons van Amsterdam naar Chicago, één van de mooiste grote steden van Amerika, waar we bij Hertz de automobiel oppikken en direct doorreizen naar Milwaukee voor een paar dagen Harley Davidson, fabriek en museum. Volgende stop is Minneapolis waar we sowieso een dag gaan doorbrengen in de grootste shoppingmall van de US, Mall of America. Daarna volgt, ja hoor, Fargo ND, waar we de automobiel weer inleveren en diep in de nacht overstappen op de trein. Deze Amtrak Empire Builder zal ons ruim anderhalve dag door het noorden van Amerika dieselen naar Seattle, waar we nu wel de Boeingfabrieken (vorige keer mislukt door miscommunicatie) gaan bezoeken, en ook nog even ondergronds gaan. Dan treinen we met de Cascades de grens over naar het België van Noord-Amerika. Net als in Chicago en Seattle verzorgt Hertz ook in Vancouver het vervoer, en daarmee gaan we een paar dagen op verkenning, met misschien wel een bezoekje aan The Liquidator, bekend van Discovery. En dan is het inschepen geblazen. Ja, U leest het goed, we pakken de boot, en niet zomaar een boot. Een Hollandsche boot, de ms Nieuw Amsterdam, van de Holland-Amerika Lijn, die ons naar Alaska zal vervoeren, en hopelijk een week later ook weer retour. Onderweg doen we diverse plaatsen, gletsjers en walvisgebieden aan, dus dat wordt wel leuk. Terug in Vancouver blijven we nog een nachtje over om de volgende dag via Chicago weer naar Amsterdam af te reizen. En dan hebben we de statensticker vol en moeten we weer wat nieuws verzinnen 🙂

Alle bovengenoemde reizen staan uitgebreid beschreven in reisverslagen, hier op WordPress of onze eigen reissite. En er zal ook van deze reis een uitgebreid verslag komen, al zal dat misschien in Alaska niet te actueel zijn omdat internet daar nog niet overal gedekt is. U zult het allemaal wel zien.